FİLM ELEŞTİREN ADAM: The Truman Show (1998)

19 Mayıs 2018 Cumartesi

The Truman Show (1998)

The Truman Show

The Truman Show, Andrew Niccol tarafından yazılan ve Peter Weir'ın yönettiği 1998 tarihli ABD yapımı bir film. Filmde, Jim Carrey, Laura Linney, Ed Harris ve Natascha McElhone gibi zannımca kaliteli isimler yer alıyor. Üstelik bu film, dram ve komediyi bir araya getiren nadir filmlerden biri.

The Truman Show için deneysel bir dram/komedi desek abes kaçmayacaktır diye düşünüyorum.Çünkü yayımlandığı 1998 tarihi itibariyle eşi benzeri görülmemiş bir hikayeye, kurguya, tekniğe ve senaryoya sahipti. Farklıydı, güzeldi, Bunun üstüne Jim Carrey, Laura Linney gibi oyuncular da olunca filmin şekli şemali -ki şekli şemalinden kastım kalitedir- iyice belli olmuş tabii.

Konusuna gelince… Truman Burbank(Jim Carry) diye bir adam var. Çok güzel bir adada yaşıyor. Eşi, evi, arabası, çocuğu olan bildiğimiz bir standart aile yapısı var. Rahat, güzel bir hayat sürüyor. Lakin bir kadına aşık oluyor.Bu kadın, olayları bir bir anlatıyor Burbank’e. Bir de Truman Burbank, yıllar önce vefat eden babasını yolda gördüğüne emin olunca araştırmaya, kurtulmaya çalışıyor durumdan. E tabii işler burada değişiyor. Meğerse bu Burbank Bey’in yaşadığı ada aslında tamamen bir prodüksüyonun eseriymiş. Truman’ın tüm hayatı aslında yapımcılar için bir canlı yayın, bir “Show”malzemesiymiş: Kişiler sahte… Olaylar kurgu… Yerler kurmaca derken her şey ortaya çıkıyor…

İzlenilme düşüncesi pek hoş gelmese de film gayet izlenilesi, sizi meraklandıracak, düşündürecek, etkileyecek ve hakikaten iz bırakacak cinsten bir film. Hatta bu filme ”kült” desek yeridir.

Bu filmin ardından “Truman psikolojisi” diye de bir şey çıktı hakikaten Dünya'da. O kadar farklı gelmiş, o kadar etkilemişti insanları. Truman psikolojisini de şöyle açıklayayım: İzlenildiğiniz hissine kapılma ya da etraftaki her şeyin kendisi için var edildiğini düşünme durumuna Truman psikolojisi deniyor. Bu durumu Descartes’in varlık felsefesine benzeten bile var.

Filmin farklı bir yönü de sizi bir o duyguya bir bu duyguya savuruyor olması. Gerçi Jim Carrey’in kendine has bir özelliğidir bu ancak bu filmde oldukça belirgin. Güldürürken düşündürüyor, güldürürken ağlatıyor, ağlatırken güldürüyor falan derken ne yaptığınızı şaşırıyorsunuz.

Ayrıca, 98 teknikleriyle de oldukça düzgün bir teknikle, amatörlüğe kaçmaksızın çekilmiş bir film bence Truman Show.

Oldukça sağlam ve size bir şey katacağını düşündüğüm bu filmi izlemediyseniz çok şey kaçırırsınız. “Mutlaka izlenmeli” diye düşündüğüm nadir filmlerdendir, pişman olmazsınız.

Film dolu günler!